ว้า … เก่าซะแล้ว

หลังจากนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ไปเมื่อคืนวาน
ความเก่าก็ค่อย ๆ มาเยือนเราทีละวินาที
อย่างตอนเขียนเรื่องนี้ ปีใหม่ล่าสุดก็เก่าไปแล้ว 1 วัน

เวลาเคลื่อนผ่านความเก่าและใหม่ สลับกันไปในทุกลมหายใจ
แล้วแต่ว่าใครจะรู้สึกตัวเร็วแค่ไหน เห่อนานแค่ไหน เบื่อง่ายแค่ไหน

ความสำคัญคงไม่ใช่ความเก่าหรือความใหม่
อีกสิบสองเดือน กิจกรรมคล้ายกันนี้ก็จะเวียนมาใหม่
มันวนมาทุกปี เหมือนฤดูกาล
แต่เราจะได้ฉลองอีกรอบหน้าหรือเปล่านี่ ไม่มีใครรู้นะ

หนังสือพิมพ์ลงข่าวผู้จากไปในเทศกาลปีใหม่ ด้วยอุบัติเหตุต่าง ๆ
วันที่เรากำลังเฉลิมฉลอง หัวเราะร่าเริง หลายคนกำลังร้องไห้
ทุกข์ใจเมื่อบุคคลอันเป็นที่รักที่จากไป อย่างไม่คาคดิด

ชวนให้คิดถึงสุข ทุกข์ ที่เหมือนเหรียญคนละด้าน พลิกกลับไปกลับมาในชีวิต
เพราะพวกเราปั่นเหรียญกันอย่างไม่หยุดหย่อน

จะดีมากถ้าเหรียญนี้จะหมุนไปเรื่อย ไม่ออกด้านใดด้านหนึ่ง
แต่สิ่งที่แท้จริง คือไม่มีเหรียญนี้!
สุข ทุกข์ ไม่มีอยู่จริง

หลังจากการท่องเที่ยว เฉลิมฉลองพวกเรายังกลับไปทำงานเก่าบ้างใหม่บ้าง
(สำหรับท่านที่เปลี่ยนงานใหม่นะครับ)

แต่จะอยู่ในบรรยากาศ ความรู้สึก หรืออารมณ์ใหม่แค่ไหน
เชือแน่ว่า อารมณ์เก่า มันจะกลับมา ถ้าเราไม่เริ่มต้นที่จะเปลี่ยน
วิธีการคิด  ด้วยมุมมองที่เรียบง่ายแบบธรรมดา และธรรมชาติ

ที่ว่าใหม่หรือเก่ามันก็ไม่มีจริง

เพราะมีอยู่จริงแค่ “เดี๋ยวนี้”